اکنون....

چند سال قبل شتری را می خواستند نحر کنند فرار کرد آمد مقابل ضریح حضرت رضا علیه السلام نشست. سه روز آنجا بود تا آزادش کردند. آن ایام من مشهد بودم. شتر آمد روبه روی پنجره فولاد زانو زد زمین و نشست. این ها را خدا به عنوان عبرت نشان داده است.
حیوانات سوراخ دعا را بلدند برای این که آمال و آرزوی دنیایی ندارند. هر وقت غذایشان بدهند می خورند و هر وقت ندهند نمی خورند. تا به حال کم گوسفندی زیر آوار رفته است. حیوانات خواب ندارند، هوشیارند. لذا لحظه قبل از زلزله در و پیکر را می شکنند و بیرون می آیند. اما بنی آدم زیر آوار می ماند. تا فکر کند و این طرف و آن طرف کند زیر آوار مانده است. البته حیوانات که شعور ندارند. انسان شعور دارد و با همان شعورش هم می تواند آمال و آرزو را دفن کند.

به فکر فردا نبودن و حسرت گذشته را نخوردن ضرری ندارد. نه فکر گذشته را داشته باش و نه فکر آینده را.

حضرت امیر علیه السلام می فرمایند: من از آمال و آرزو بر شما می ترسم.

گذشته و آینده دو دَمَند. گذشته نیست، آینده هم که نیست. حال را دریاب.

حاج محمد اسماعیل دولابی